ΣΤΗ ΡΕΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

(Με την ομάδα «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα» – 16 Νοεμβρίου 2013)

Μπροστά ο Νίκος Βατόπουλος με το Νίκο Θυμάκη και τη Ματρώνη Δικαιάκου.  Πίσω το τσούρμο των Καθεσαββατιανών που ξέφυγαν από το κέντρο της Αθήνας, για να ξεναγηθούν σε αυτή τη σύντομη εκδρομή, στη Ρεματιά του Χαλανδρίου.

Το πρώτο σημαντικό σημείο που εντοπίζουμε βρίσκεται απέναντι από τον κινηματογράφο «Αίγλη», όπου σε ένα περιφραγμένο οικόπεδο διασώζονται υπόλοιπα από τον αρχαίο δρόμο που ακολουθούσαν οι βοϊδάμαξες με τα πεντελικά μάρμαρα για να φτάσουν στα αριστουργήματα της αρχαιότητας.  Ποιος ξέρει αυτά τα ξύλινα δύσχρηστα κάρα πόσο χρόνο χρειάζονταν για να διανύσουν την απόσταση από την Πεντέλη μέχρι την Αθήνα?

Κι όμως αυτή η πυκνοκατοικημένη περιοχή με την αέναη κίνηση της Λεωφόρου Πεντέλης κάποτε ήταν γεμάτη βελανιδιές.  Τώρα σώθηκε μία ως ανάμνηση μιας άλλης εποχής και άλλου είδους χλωρίδας.  Αποτελεί πια αξιοθέατο της περιοχής του Χαλανδρίου.  Μια βελανιδιά.  Μοναχική.  Δεν απογοητευόμαστε όμως.  Κάτω από το βαρύ ουρανό που προμηνύει βροχή, συναντιόμασε έξω από τον κινηματογράφο «Αίγλη» στην οδό Πεντέλης, για να περπατήσουμε στη Ρεματιά του Χαλανδρίου και να γνωρίσουμε τις υπόλοιπες χάρες της.

Περπατώντας ελάχιστα μέχρι την κοίτη του ρεύματος, η ατμόσφαιρα σταδιακά αλλάζει.  Φρέσκος αέρας γεμίζει τα πνευμόνια μας.  Οι ξεναγοί μας οδηγούν μέσα από όμορφα πράσινα μονοπάτια ανάμεσα σε χαρουπιές, πικροδάφνες, ευκάλυπτους, δάφνες, σχίνα αλλά και λεμονιές και άκανθους. Οι καλαμιές βουτάνε στα νερά λες και θέλουν να πνιγούν.  Προσέχουμε να μην πατήσουμε τις δρακοντιές, γηγενή φυτά συγγενικά με τον ανθούριο.  Πού και πού βλέπουμε και τις άσχετες δενδροφυτεύσεις από πρωτοβουλίες ιδιωτών.  Το κυπαρίσσι φυτεύτηκε ανάμεσα στους ευκάλυπτους και ήδη άρχισε να πνίγεται χωρίς να βρίσκει διέξοδο να ψηλώσει.  Δεν ήξεραν.  Δεν ρώταγαν?

Με Π.Δ. του 1995 η Ρεματιά έχει χαρακτηριστεί προστευόμενος φυσικός σχηματισμός.  Ξεκινά από την Πεντέλη, μπαίνει σε σκεπαστό αγωγό, φτάνει στο Χαλάνδρι, εκβάλει στον φοβερό και τρομερό Ποδονίφτη και καταλήγει στον ακόμα φοβερότερο και τρομερότερο Κηφισό.

Με τις φιλότιμες προσπάθειες του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος και Ρεματιάς (http:/sosrematia.blogspot.gr), η Ρεματιά του Χαλανδρίου μπορεί να γίνει πολιτιστική διαδρομή με πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους.  Προτεραιότητα είναι  τα έργα για τη διαμόρφωση της κοίτης και για την προστασία των πρανών.  Ευνόητη είναι η απομάκρυνση των παράνομων κατασκευών και η αποτροπή ρήψης σκουπιδιών και λυμάτων – ακόμα και από τους ίδιους τους παραρεμάτιους κατοίκους, όπως μου «κάρφωσε» ένας ηλικιωμένος ντόπιος που ακολούθησε για λίγο την ξενάγησή μας.

Εκτός από την πλούσια βλάστηση που αποτελεί πηγή οξυγόνου για την περιοχή και όλη την Αττική, το Ρέμα του Χαλανδρίου είναι πλούσιο και σε πανίδα.  Εντυπωσιακός είναι ο πληθυσμός παπαγάλων που άρχισαν να δημιουργούν την κοινότητά τους από τη δεκαετία του ’80.  Μήπως ξέφυγαν από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού?  Όπως και να δημιουργήθηκε όμως, έγιναν μόνιμος πληθυσμός.  Πρόκειται για είδος που αντέχει και σε χαμηλές θερμοκρασίες και αγάπησαν τις ήπιες Ελληνικές κλιματικές συνθήκες.  Παρέα με αλκυόνες, γκιόνηδες, τρυζόνια, τρία είδη νυχτερίδας, σπίνους, καρακάξες, βατράχια, χελώνες και σκατζόχοιρους, κατοικούν μέσα στις φυλλωσιές των πεύκων, μακριά από τους ανεπιθύμητους και κακόβουλους ανθρώπους.  Αλλά ακόμα και αηδόνια προσφέρουν την ωραία φωνή τους μέχρι τέλος Μαίου σε αυτό το μικρό παράδεισο.

Η ξενάγηση κράτησε αρκετές ώρες θαυμάζοντας τα δημιουργήματα της φύσης που αφήνουμε να καταστρέφονται από το ανθρώπινο χέρι.  Λίγες ψιχάλες μας θυμίζουν ότι πρέπει να γυρίσουμε στη βάση μας.  Με εικόνες γεμάτες πράσινο, μυρωδιές της φύσης και πολύ οξυγόνο, γυρίζουμε στη Λεωφόρο Πεντέλης για να αποχαιρετιστούμε.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)