ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΠΟΡΝΤΩ (Μέρος 4, τελευταίο)

 (Πριν διαβάσετε αυτό το κείμενο μπορείτε να διαβάσετε πρώτα το 1ο, 2ο και 3ο μέρος της περιήγησης)

Αν χορτάσει πολύ το μάτι σας από πράσινο και αμπέλια, υπάρχει και η εναλλακτική λύση, να μείνετε μέσα στην πόλη του Bordeaux.  H ίδια η πόλη έχει να προσφέρει αρκετές εκπλήξεις και αξιοθέατα.  Θα χρησιμοποιήσετε τα πόδια σας, το τραμ, τα λεωφορεία και τις γνώσεις του τοπικού Office de Tourisme.   Σε συνεννόηση μαζί τους μπορείτε να κάνετε εκδρομές, πλήρως οργανωμένες από κάποιον άλλο χωρίς τη δική σας έννοια.  Έτσι κάναμε σε δεύτερο ταξίδι στην περιοχή.  Σχεδιάζουμε μια-δυο βραδιές στο Παρίσι, «προσκύνημα» στον κοσμοπολιτισμό.  Κι έξαφνα εμφανίζεται κι ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Λονδίνο τις ίδιες ημέρες.  Το ταξίδι αναψυχής γίνεται περιπέτεια:  Αθήνα-Λονδίνο, Λονδίνο-Παρίσι (στάση), Παρίσι-Bordeaux. Τα περιεχόμενα στη βαλίτσα αντικρουόμενα:  business casual για το meeting στο Λονδίνο, ελαφριά καλοκαιρινά μπλουζάκια για το υγρό Bordeaux.  Ψηλοτάκουνες γόβες για την επαγγελματική υποχρέωση, αθλητικά παπούτσια για τους ποδαρόδρομους στα καλντερίμια και τις quais του Bordeaux.

Τη μια μέρα μπορείτε να κάνετε βόλτες στους πεζόδρομους του κέντρου της πόλης.  Η Rue Sainte Catherine που ξεκινά από την Place de la Victoire και καταλήγει στην Place de la  Comédie με το Grand Theatre διαθέτει μαγαζιά, εστιατόρια και καφετέριες.  Στο μέσο της απόστασης στα δυτικά σας βρίσκονται κι άλλα αξιοθέατα όπως ο καθεδρικός ναός του St André, το Δημαρχείο και το Musée des Beaux Arts.  Βάλτε προτεραιότητες και οργανώστε το χρόνο σας. 

 

To Grand Théâtre (ή Opera) είναι επιβλητικό κτισμένο στον 18^ο αιώνα. Σήμερα θα φάμε huitres, πολλά huitres (στρείδια).  Άσπρο ή κόκκινο κρασί, λοιπόν;  Αυτά τα διλήμματα ξεπερνιούνται αυτό το ηλιόλουστο μεσημέρι.

Θα συνδυάσετε να δείτε την Place des Quinconces – αυτή θεωρείται η πιο μεγάλη ή μια από τις πιο μεγάλες πλατείες ολόκληρης της Ευρώπης – με την Place de la Bourse, την Place St Pierre και την ομώνυμη μεσαιωνική γειτονιά και την Place du Parlement.  Το μέγεθος της Place des Quinconces μπορεί να σας απωθήσει.  Η Place de la Bourse θα σας μαγνητίσει γιατί είναι «παραθαλάσσια» ενώ η κουκλίστικη Place St Pierre θα σας κατακτήσει.  Ξεκουράστε τα πόδια σας στην Place du Parlement με espresso που κοστίζει 0,80 ευρώ.  Ναι καλά διαβάσατε.  Αυτές είναι οι τιμές σε αυτή τη γαλλική πόλη που έχει ανακηρυχτεί μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς.

Όπως καταλάβατε, όλη η περιοχή μαζί με την πόλη του Bordeaux, προσφέρεται για όμορφες διακοπές.  Ελπίζω να πήρατε μια γεύση.

ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ!

ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ

Μικρές ώρες, βράδυ Παρασκευής ή, ίσως, πρωί Σαββάτου.  Η καταιγίδα ξεκίνησε την ώρα που φεύγαμε από την ταβέρνα.  Αυτό το κισμέτ που ρυθμίζει αυτά που θέλουμε και αυτά που δεν θέλουμε.  Βροχή δυνατή με αέρα. Ακούμε τον πάταγο από τις στάλες πάνω στην πλαστική τέντα της ταβέρνας.  Να φύγουμε; Να μείνουμε;  Με θάρρος, ομπρέλες, κουκούλες και μαντήλια αρχίζουμε να τρέχουμε.  Μέχρι που ο ουρανός αποφάσισε να ρίξει  χειμάρρους που η αστική πίεση τους έκανε ποτάμια στους δρόμους της Κυψέλης.  Οι δυο μας γελάμε νιώθοντας το νερό να μπαίνει στα μποτάκια και να μουλιάζει τις κάλτσες.  Οι άλλες δυο σωπαίνουν κρύβοντας το άγχος τους στο γρήγορο βηματισμό.  Το κισμέτ μας κοροϊδεύει.

Οι υδάτινες κουρτίνες αγριεύουν.  Στεκόμαστε και οι τέσσερεις σε μια κυψελιώτικη στοά για να προστατευτούμε από τη βροχή. Ο αέρας φέρνει τη βροχή στην αγκαλιά μας.  Τώρα γελούμε και οι τέσσερεις νευρικά.  Γιατί;  Για  το βρεγμένο μας βρακί;  Για τη βρεγμένη μας αγάπη; Για τη βρεγμένη από τσίπουρο ψυχή μας;  Ο καθένας κάποιο λόγο θα έχει.

Έχει περάσει η ώρα.  Κοιτάμε τα ποτάμια που τρέχουν και δεν ξέρουμε πως να διασταυρώσουμε το δρόμο.  Αφού και στη στοά συνεχίζουμε να βρεχόμαστε, ξεχυνόμαστε και πάλι στην οδό Κυψέλης βουτώντας ατίθασα στα νερά.  Μικρές κραυγές και χάχανα.  Για να μπω στο αυτοκίνητο στη γωνία Σπετσών και Σκοπέλου κλείνω την  ομπρέλα.  Νιώθω έναν κουβά με νερό να λούζει το κεφάλι μου.  Μετρώ τι είναι βρεμένο.  Το παλτό έχει μουλιάσει. Το κασκόλ έχει μουλιάσει.  Το μαλλί είναι πιο σγουρό από ποτέ.  Η φύση με κοροϊδεύει.

Βάζω μπρος τη μηχανή.  Το γύρισμα του κλειδιού στη μίζα ήταν μαγικό.  Το καλώδιο της μίζας πρέπει μάλλον να ήταν συνδεδεμένο με τον ουρανό. Η βροχή σταματά. Δεν ξανάβρεξε όλο το βράδυ.  Απόψε κάποιος – ποιος άραγε; - με περιπαίζει.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Αποφάσισε να αφήσει στην άκρια τη μηχανή enduro που χρησιμοποιούσε εδώ και πολλά χρόνια.  Για ένα διάστημα επέλεξε να μην την οδηγήσει καθόλου.  Μέχρι που πρόσεξε μια αλάνα, απ’ αυτές τις λίγες στα νότια προάστεια.  Απόρησε πώς δεν την είχε προσέξει ενώ περνούσε πολύ συχνά από το ίδιο σημείο, σε τακτά χρονικά διαστήματα.  Ή, ίσως, να την είχε προσέξει  αλλά δεν ήταν κατάλληλη για την enduro.  Την προηγούμενη ημέρα η βροχή που έπεσε ήταν καταρρακτώδης.  Το χώμα της αλάνας απορρόφησε όσο πιο πολύ νερό μπορούσε μέχρι που τα λασπωμένα νερά δεν έβρισκαν διέξοδο και λίμνασαν.  Η αλάνα με τις λιμνούλες και τα πνιγμένα αγριόχορτα ξεχώριζε ανάμεσα στα κτισμένα οικόπεδα.

Γύρισε στο σπίτι για να βρει το ποδήλατο που είχε από τότε που ήταν νέο παιδί πριν το αντικαταστήσει με τη μηχανή.  Θα έκανε διαδρομές στην αλάνα με το ποδήλατο, όχι με την enduro.  Η πρόκληση ήταν μεγάλη.  Άγνωστες διαδρομές. Νέα χώματα. Με ένα μέσο που του επέβαλε χαμηλές ταχύτητες, αργές, βασανιστικές, για να ευχαριστηθεί το κάθε ανέβασμα, το κάθε κατέβασμα, το κάθε τράνταγμα.

Καβάλησε στη σέλα, που βόγγηξε από τα παραπάνω κιλάκια του των τελευταίων χρόνων.  Το ποδήλατο έδειχνε να του κρατά μούτρα για την εγκατάλειψη των τελευταίων χρόνων.  Μέσα σε λίγα λεπτά πήραν φόρα και οι δύο, αναβάτης και μέσον.  Από μακριά είδε δύο λεία λοφάκια.  Τον προσκαλούσαν να ταξιδέψει πάνω τους και να κυλίσει απαλά τις ρόδες ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας.  Μετά θα ξαναγύριζε και θα τα ανέβαινε και θα τα κατέβαινε ξανά και ξανά.  Θα τα κατακτούσε όπως ένας κουρσάρος το καράβι.  Ακόμα και το ποδήλατό του έδειχνε πιο ανάλαφρο, σαν να είχε βγάλει φτερά.

Όταν ο ήλιος άρχισε να κατεβαίνει, τέλειωσε και η δική του μάχη να κατακτήσει κάτι που δεν ήταν δικό του, αλλά βρισκόταν εκεί διαθέσιμο και προκλητικό.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Hr activities ad b from annanatar8

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ (3)

Διαβάστε πρώτα τις παλαιότερες αναρτήσεις για τα δύο γειτονικά φαρμακεία :  http://annas-thoughts.blogspot.gr/2013/01/2.html

Περπατώντας χτες και πάλι στην ίδια γειτονιά, έκθαμβη είδα ολοφώτιστο το δεύτερο φαρμακείο, ξέρετε αυτό που είχε ανοίξει δίπλα στο παλιό φαρμακείο και τελικά είχε κλείσει για αρκετούς μήνες.

Η απορία παραμένει.  Επιχειρηματικά δεν στέκει, παρά μόνο αν είναι συγγενείς.  Τόσα πολλά φάρμακα αγοράζουμε στην Ελλάδα ακόμα;

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΠΟΡΝΤΩ (Μέρος 3)

(Πριν από αυτό το κείμενο μπορείτε να διαβάσετε τα προηγούμενα κείμενα, Μέρος 1 και Μέρος 2)

Μετά από λίγες ημέρες παραμονής στην περιοχή και εξοικείωση με τους δρόμους, σήμερα θα ακολουθήσουμε και πάλι τη συμβουλή της Cendrine για εκδρομή στην πόλη Arcachon και τη λιμνοθάλασσα (Bassin) d’Arcachon, 60 χλμ μακριά από το Bordeaux.  Η περιοχή είναι τουριστικός προορισμός στον ωκεανό με ένα τεράστιο φυσικό πάρκο που πρέπει να διασχίσουμε για να φτάσουμε στο Arcachon.  Τώρα πρέπει να προετοιμαστούμε και για τη διαδρομή που θα μας βγάλει στη δυτική πλευρά του Bordeaux (ενώ εμείς βρισκόμαστε στην ανατολική) χωρίς να περάσουμε μέσα από την πόλη.  Ναι, η λύση είναι ο περιφερειακός και η σωστή έξοδος η αριθμός 15.  Περάσαμε και από μια τεράστια γέφυρα.  Τι να πω;  Ας ακολουθήσουμε το ένστικτο.  Το σημερινό μας πρόβλημα είναι η βροχή!

Όταν διαβάζαμε για το φυσικό πάρκο δεν φανταζόμασταν ότι θα διανύαμε τόσα χιλιόμετρα φυσικού κάλλους με καλά οργανωμένους προορισμούς όπως π.χ. το Δάσος με τα Πουλιά κ.λ.π.

Προσπερνάμε την πόλη του Arcachon ενώ βρέχει ακόμα, για να φτάσουμε στο ένα άκρο της λιμνοθάλασσας με τον αμμόλοφο (Dune) du Pilat.  Το ύψος του αμμόλοφου φτάνει τα 107 μέτρα, έχει μήκος 2,7 χιλιόμετρα και 500 μέτρα φάρδος.  Είναι ένα συμπαγές βουνό από άμμο στο οποίο έχουν στηρίξει μια ξύλινη  σχετικά απότομη σκάλα.  Ας ανεβούμε.  Δεν μπορώ να αποφύγω τη σκέψη ότι μπορεί να θρυμματιστεί και να καταρρεύσει!  Σε αυτή την περίπτωση, ο θάνατος των επισκεπτών θα είναι αργός και βασανιστικός από ασφυξία.  Αλλά ας αφήσουμε τις κακές σκέψεις που δεν βοηθούν στην ανάβαση.  Ηλικιωμένοι ξένοι και ντόπιοι τουρίστες σκαλί-σκαλί ανεβαίνουν τη σκάλα.  Η θέα από την κορυφή του αμμόλοφου είναι εκπληκτική.  Η αίσθηση όμως ότι βρίσκεσαι σε ένα βουνό από άμμο – και όχι κάτι σταθερότερο – τρομάζει.

 

Μετά την κατάβαση, γυρνάμε στην πόλη του Arcachon.  Θέρετρο που σίγουρα θα σφύζει από ζωή το καλοκαίρι, σήμερα είναι μελαγχολικό γιατί το εγκατέλειψαν οι επισκέπτες.  Χωρίς να είναι εντελώς άδεια πόλη, οι επισκέπτες είναι σίγουρα λιγότεροι από το καλοκαίρι, μελαγχολικές φιγούρες όταν βολτάρουν στην τεράστια παραλία κάτω από τη βροχή.  Η πόλη χωρίζεται σε τέσσερεις γειτονιές που είναι αφιερωμένες στις τέσσερεις εποχές του χρόνου.  Διαθέτει πολλά παραλιακά εστιατόρια με θαλασσινά και ψάρια.  Αξίζει το γεύμα μας να αποτελείται μόνο από στρείδια!

Παρατηρούμε ότι παντού (στις μέχρι τώρα εκδρομές μας) συναντούμε κυρίως γαλλόφωνους τουρίστες.

Το απόγευμα, μετά από σύντομη ξεκούραση, βολτάρουμε στα γειτονικά με το Avensan χωριά, Listrac και Moulis, περιτριγυρισμένα από αμπελώνες και το καθένα γνωστό για τα κρασιά του.  Χαρακτηριστικό της περιοχής:  η απόλυτη ησυχία – τα χωριά είναι αραιοκατοικημένα και συναντάμε κάποιο αυτοκίνητο πολύ σπάνια.

Ας ξεκουραστούμε και λίγο χωρίς να διανύουμε πολλά χιλιόμετρα.  Η μέρα σήμερα θα είναι πιο ήσυχη. Το πρωί ξεκινά με ψώνια στο Castelnau.  Δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να το πούμε κωμόπολη ή χωριό.  Κάνουμε τα ψώνια μας – κυρίως τυριά και μικρο-σουβενίρ.  Αργότερα μας περιμένουν για ξενάγηση στο «δικό μας» chateau “Meyre” και το απόγευμα στο Chateau Lascombes.   Εδώ μαθαίνουμε ότι οι τριανταφυλλιές που περικυκλώνουν και στολίζουν όλους τους αμπελώνες δεν φυτεύονται μόνο για αισθητικούς λόγους.  Οι τριανταφυλλιές είναι ευαίσθητες στις ίδιες ασθένειες των αμπελιών, έτσι κυρίως φυτεύονται για να προειδοποιούν τους καλλιεργητές για τις πιθανές ασθένειες από τις οποίες κινδυνεύουν τα αμπέλια.   Το Chateau Lascombes πήρε το όνομα του από τον Chevalier (!) του Lascombes που πέθανε ήδη από τον 17^ο αιώνα.  Η εκμετάλλευση του πύργου ανήκει πλέον σε αμερικανικών συμφερόντων εταιρεία που έχει επενδύσει τα τελευταία χρόνια πολλά στην ανάπτυξη νέων ποικιλιών.  Ο πύργος διατίθεται για ενοικίαση σε περίπτωση ιδιωτικών πάρτι και συνεδρίων.

Το βράδυ προσφέρουμε στον εαυτό μας ένα δείπνο πολυτελείας στο Margaux.  Στο «Auberge de Savoie” προσφέρονται δείπνα για degustation.  Μπορεί κάποιος να επιλέξει μενού που αποτελείται από 6-7 διαφορετικά πιάτα και συνοδεύονται με ισάριθμα είδη κρασιών και στο τέλος ένα ποτήρι σαμπάνιας με το γλυκό.  Η ποιότητα είναι εξαιρετική και το στομάχι μένει ελαφρύ στο τέλος του δείπνου.

                                                             (η περιήγηση θα συνεχιστεί σε επόμενο κείμενο)

ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Όταν κτυπά το κινητό μας είτε ανησυχούμε είτε εκνευριζόμαστε.  Ας το ομολογήσουμε όλοι μας.  Εννιά στα δέκα τηλεφωνήματα είναι για μπελά, για ρουσφέτι ή για θέλημα.  Επτά στις δέκα φορές είναι από ανθρώπους που μας είναι αδιάφοροι ή, το χειρότερο, τους είμαστε αδιάφοροι.  Πόσες είναι οι φορές που σβήσαμε το κινητό για να μη μας βρίσκει κανείς;

Υπάρχουν όμως κι εκείνες οι στιγμές ευτυχίας.  Όταν κοιτώντας την οθόνη του κινητού, χαμογελάμε με ένα χαμόγελο που σχηματίζεται όχι μόνο στα χείλη αλλά και στην ψυχή.  Είναι εκείνες οι στιγμές που μας συντροφεύουν γαλήνια την ώρα που διασχίζουμε τους δρόμους της Αθήνας  ή την ώρα που πέφτει το χειμωνιάτικο σκοτάδι.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Hr activities ad b from annanatar8