ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΠΟΡΝΤΩ (Μέρος 2)

(Μπορείτε να διαβάσετε πρώτα το  κείμενο "Ταξίδι στο Μπορντώ - Μέρος 1", πριν διαβάσετε αυτό το κείμενο που αποτελεί συνέχεια)

Η πρόταση της Cendrine στη ρεσεψιόν είναι να κάνουμε εκδρομή στο St Emilion σήμερα.  Ξέρει καλά ότι το χωριουδάκι του St Emilion είναι ένας κλασικός τουριστικός προορισμός. Βρίσκεται σε ένα λοφάκι και το παρκάρισμα γίνεται έξω από τα τείχη του χωριού.  Ο Έλληνας είναι εξοικειωμένος με το δύσκολο παρκάρισμα – τα καταφέρνουμε καλύτερα από όλους.  Ο δρόμος είναι λίγο ανηφορικός.  Καλντερίμια και τουριστική αξιοποίηση των σπιτιών με τα κόκκινα κεραμίδια.  O οργανισμός τουρισμού προτείνει οργανωμένη ξενάγηση στα αξιοθέατα με 50 ευρώ.  50 ευρώ, βρε παιδιά, για μίας ώρας ξενάγηση;  Θα κινηθούμε μόνοι μας. Ας είναι καλά ο οδηγός του Michelin.  Σεργιανόντας λοιπόν στις ανηφοριές του St Emilion βλέπει κανείς τη μονολιθική εκκλησία με το ρολόϊ, την εκκλησία de la Trinite και φυσικά την place du Marche που είναι η καρδιά της πόλης.  Οι κατακόμβες ήταν κλειστές.  Αξίζει τον κόπο να σταματήσει κάποιος και στο Collegiale, ένα τεράστιο κτίριο με στυλ λίγο ρωμαϊκό και λίγο γοτθικό.  Και να λοιπόν που το όνομα St-Emilion που μου είναι γνωστό από την haute cuisine που φτιάχνει το Chocolat au St Emilion, δηλ. μια νοστιμότατη πουτίγκα με σοκολάτα και μπισκότα – όχι βέβαια τα ταπεινά σαβαγιάρ, αλλά τα – macarons St Emilion, απέκτησε εικόνα.  Άρα λοιπόν πρέπει να αγοράσουμε και τα γνωστά αυτά μπισκότα για να καταλάβω πόσο διαφορετική θα ήταν η γεύση της πουτίγκας αν τη φτιάχναμε με την πρωτότυπη συνταγή της.

Για το μεσημεριανό, ο οδηγός του Michelin προτείνει επίσης το εστιατόριο «L’envers du décor».  Διαθέτει, ούτε λίγο ούτε πολύ, 600 ετικέτες κρασιών από την περιοχή τoυ St Emilion αλλά και ολόκληρη την περιοχή της Aquitaine, παρόλο που είναι μία μικρή brasserie. Το μόνο διαθέσιμο τραπέζι στον κήπο βρίσκεται στον ήλιο και μετά από τόσο περπάτημα στον ήλιο, άφησέ το καλύτερα.  Μέσα έχει περισσότερη δροσιά και περισσότερους ντόπιους ενώ στην αυλή τουρίστες.  Service καταπληκτικό, το φαγητό νόστιμο και το κρασί ταιριαστό με τα τυριά brebis, roblechon και crottin de chavignol (καλά που μου τα έγραψε η σερβιτόρα σε κάποιο χαρτί, γιατί δυσκολευόμουν).

Η επίσκεψη στο St Emilion τελειώνει το απογευματάκι με καφέ στην πλατεία du Marche.

Και καλά είχαμε βρει τον δρόμο μέχρι εδώ.  Τώρα θα βρούμε τον δρόμο ανάποδα για την επιστροφή;  Όλα μια χαρά, αλλά ο ήλιος άρχισε να μας καληνυχτίζει.

Η επόμενη ημέρα θα είναι αφιερωμένη στην πόλη του Bordeaux.  Ευτυχώς είναι Κυριακή.  Η μέρα όμως έχει και ένα κακό:  η θερμοκρασία ανέβηκε πολύ.  Η απόσταση από το Avensan είναι περίπου 30-35 χλμ.  Άρα οι κεραίες πρέπει να είναι σηκωμένες για να διασχίσουμε τους επαρχιακούς δρόμους του χωριού μας, να βρούμε την εθνική οδό, να μπούμε στον περιφερειακό («δακτυλίδι»), να βγούμε από τον περιφερειακό και να μπούμε στην πόλη!

Το Bordeaux βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Garonne.  Παντού έργα (για μετρό;).  Η καλύτερη βόλτα βρίσκεται στην παλιά πόλη του Bordeaux.  Ξεκινάμε από τον Cathedrale St Andre – γιατί εκεί βρήκαμε να παρκάρουμε  σε ένα υπόγειο οργανωμένο αλλά και βρωμερό γκαράζ.  Στην παλιά πόλη βρίσκουμε την πλατεία Quinconces με το εντυπωσιακό μπρούτζινο σιντριβάνι – δροσιά! – η place de la Bourse με το παλάτι de la Bourse και το σιντριβάνι των τριών Χαρίτων, η πλατεία του κοινοβουλίου, η place St Pierre.

 

Βγαίνουμε πάλι στις όχθες του Garonne.  Από μακριά φαίνονται ομπρέλες στις όχθες.  Προχωρώντας παράλληλα με τον ποταμό βρίσκουμε το πλοίο Golbert και την ανοικτή αγορά των Chartrons (έτσι λέγεται η γειτονιά / συνοικία).  Εδώ είναι οι ομπρέλες που βλέπαμε.  Πρόκειται για λαϊκή αγορά με λαχανικά, τυριά και θαλασσινά.  Οι περισσότεροι δεν ψωνίζουν, αλλά τρώνε στρείδια και πίνουν κρασί στον ήλιο.  Να το διακινδυνεύσουμε άραγε;  Άσε καλύτερα!

Το μεσημεριανό μας γίνεται μεγάλος προβληματισμός.  Ξαναγυρνάμε προς την Place de la Bourse.  Δεν βλέπουμε κάτι που να μας ενθουσιάζει:  άλλα είναι κλειστά λόγω Κυριακής, άλλα φαίνονται δεύτερης ποιότητας.  Τρώμε αλλά κρατάμε την όρεξή μας για το βράδυ.  Άσε που η σερβιτόρα είναι αντιπαθέστατη.  Το πιο ευχάριστο είναι το κρύο νερό γιατί ο ήλιος μας έχει τσακίσει.

Και πάλι πίσω στο Avensan.  Ευχόμαστε να μη χαθούμε πολύ!

Το απόγευμα στο πρόγραμμα υπάρχουν δύο δραστηριότητες:  να ξεναγηθούμε μόνοι μας στην κοινότητα του Avensan, που άλλωστε είναι το δικό μας χωριό και να κλείσουμε ραντεβού για ξεναγήσεις σε άλλα chateaux (αλλά και στο δικό μας) για την Τρίτη.

Μετά από γρήγορη ξεκούραση, κάνουμε τα τηλέφωνα για τα ραντεβού.  Κάποια κλείνονται εύκολα και κάποια πιο δύσκολα.  Το πιο δύσκολο είναι να συνδυάσεις δύο ή τρεις επισκέψεις σε μία μέρα, αφού το μεσημέρι δεν γίνονται ξεναγήσεις.  Επίσης το Chateau Margaux δεν έχει διαθέσιμες θέσεις παρά μετά από τρεις μέρες.  Μπορούμε, να το δούμε το απόγευμα, έστω κι από την έξω μεριά.  Για δείπνο κλείσαμε τραπέζι στο Pavillon de Margaux.  Η απογευματινή βόλτα στην γύρω περιοχή μας στέλνει στην καρδιά της κοινότητας του Avensan.  Τι έκπληξη!  Η πλατεία του χωριού έχει μία εκκλησία, ένα κοινοτικό γραφείο (πάντα κλειστό – δεν το είδαμε ποτέ ανοικτό) και ένα μνημείο. Τέλος.  Αυτό ήταν όλο.  Είναι προφανές ότι η εμπορική ζωή της περιοχής βρίσκεται στην κωμόπολη Castelnau de Médoc.

Το Chateau Margaux ένα αριστούργημα και όλες οι διαδρομές ανάμεσα σε αμπελώνες, ατέλειωτους αμπελώνες.

Το Pavillon de Margaux, που προτείνεται από το δικό μας chateau για φαγητό, είναι κατοικία του 19^ου αιώνα με 9 σουίτες και 5 δωμάτια, αλλά το εστιατόριό του είναι ανοικτό στο κοινό.  Καλό φαγητό και καλό κρασί.

                                                                               (η περιήγηση θα συνεχιστεί άλλη μέρα)

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)