Η ληστεία στο Μουσείο Αρχαίας Ολυμπίας ήταν άλλη μια ευκαιρία να γίνουμε ρεζίλι στο εξωτερικό. Οι Βρετανοί έτριβαν τα χέρια τους. Είχαν προσθέσει στην επιχειρηματολογία τους άλλον έναν ισχυρό λόγο να μη θέλουν να επιστρέψουν τα μάρμαρα της Ακρόπολης. Οι Γερμανοί ένιωθαν δικαιωμένοι ότι η Ελλάδα χρειάζεται Επίτροπο.
Να φανταστεί κανείς ότι, κατά τα λεγόμενα της αστυνομίας, οι ληστές ήταν ερασιτέχνες. Σε άλλο χώρο σκόπευαν να πάνε, άλλα εκθέματα ήθελαν να κλέψουν. Στο τέλος κατάφεραν μια ληστεία «άρπα-κόλλα».
Ο πολίτης, καλά εκπαιδευμένος στη φτηνή μικρο-πολιτική, περίμενε να ακούσει από επίσημα χείλια ότι έφταιξαν «τα μέτρα της τρόικας», «η εφεδρεία», «η ξένη κυριαρχία», α ναι, και η «διάλυση του κοινωνικού ιστού». Δεν «κολλά»? Και ποιος σας είπε ότι όσα λένε οι αρμόδιοι «κολλάνε»? (*)
Από κάποιον, όμως, ξέφυγε ότι την ώρα της ληστείας έπρεπε να βρίσκονται στο Μουσείο τρεις φύλακες, αφού ακόμα και οι μικρές ελληνικές επιχειρήσεις διαθέτουν στοιχειώδεις διαδικασίες «ανοίγματος-κλεισίματος» για την ασφάλεια έμψυχων και άψυχων, με τουλάχιστον δύο εργαζόμενους να φροντίζουν για το ασφαλές άνοιγμα (ή κλείσιμο), προστατεύοντας ο ένας τον άλλο.
Ο ίδιος καλά εκπαιδευμένος πολίτης ανέμενε την απόλυτη σιωπή για τους λόγους της απουσίας των δυο φυλάκων και το γεγονός ότι την ώρα της ληστείας βρισκόταν μόνο μια υπάλληλος.
Αν η σιωπή είχε ήχο, θα ακουγόταν σαν όλμος!
(*) Αν έχετε το κουράγιο να διαβάσετε κλασικό δείγμα παράλογου και αντιφατικού λόγου, ανατρέξτε στην ανακοίνωση για την υποψηφιότητα του Χρήστου Παπουτσή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου