ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ

.................

Κι ἂν θὰ διψάσεις γιὰ νερὸ θὰ στίψουμε ἕνα σύννεφο 

Κι ἂν θὰ πεινάσεις γιὰ ψωμὶ θὰ σφάξουμε ἕνα ἀηδόνι 

Μόνο καρτέρει μία στιγμὴ ν᾿ ἀνοίξει ὁ πικραπήγανος 

N᾿ ἀστράψει ὁ μαῦρος οὐρανὸς νὰ λουλουδίσει ὁ φλόμος.

Μὰ εἶταν ἀγέρας κι ἔφυγε κορυδαλλὸς κι ἐχάθη 

Εἶταν τοῦ Μάη τὸ πρόσωπο τοῦ φεγγαριοῦ ἡ ἀσπράδα 

Ἕνα περπάτημα ἐλαφρὺ σὰ σκίρτημα τοῦ κάμπου 

Ἕνα φιλὶ τῆς θάλασσας τῆς ἀφροστολισμένης.

.........................................

(μικρό απόσπασμα από την "Αμοργό")

Ο Γκάτσος μου κράτησε το χέρι στη μελαγχολία της εφηβείας, αργότερα με ταξίδεψε στην Αμοργό. Κι από τότε μένει συνταξιδιώτης μου στις δύσκολες στιγμές.

Θα ανάψω ένα κεράκι σήμερα για την ψυχή του