ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ

Από μακριά ακούγονται τα κατσίκια.  Ένας κόκορας στις τρεισήμισυ το μεσημέρι φωνάζει, χωρίς να ξέρουμε αν θέλει να μας πει ότι σουρουπώνει. Ακούσαμε τα πρώτα τζιτζίκια προχτές.  Ήταν μαζεμένα όλα σε ένα μόνο αρμιρίκι.  Θα το διάλεξαν για τη δροσιά του αν και ο ήλιος είναι ήπιος σαν ανοιξιάτικος.  Δεν θυμίζει Ιούνιο.  Παράξενη δροσιά, παράξενος ο κόκορας, παράξενα και τα τζιτζίκια.  Και ο κόσμος «περίεργος» φέτος, είπε ο καπετάνιος.  Νωρίς το απόγευμα η θάλασσα καθαρίζει και ημερεύει.  Γίνεται εξωπραγματική, βγαλμένη μέσα από καρτ ποστάλ.  Οι πρωινοί εργάτες που δούλευαν στο παραθαλάσσιο σπίτι, έφυγαν.

Ανάμεσα στο λιγοστό κόσμο, κυκλοφορεί ένα ζευγαράκι που θέλει να επισκεφθεί έναν – μάλλον άγνωστο – αρχαιολογικό χώρο στην περιοχή.  Νωρίς το απόγευμα, γυρίζει μόνο ο νεαρός από το μνημείο.  Τι μυστήριο κρύβεται πίσω από αυτή την εξαφάνιση?

Μια τουρίστρια έχει για παρέα το εργόχειρό της στην παραλία.  Κολύμπησε, άκουσε μουσική από το ipod της και μετά μέχρι αργά το απόγευμα κεντούσε ξεσηκώνοντας μοτιφάκια από μια φωτοτυπία.

Η παραλία άρχισε να αδειάζει μετά τις τέσσερις.  Κάποιος ξέχασε το πουκάμισό του και κάποιος άλλος την πετσέτα του.  Στη θάλασσα γίνεται χορός από ζαργάνες.  Έφυγαν οι άνθρωποι και ήρθαν αυτές.  Λαμπιρίζουν ανάμεσα στα βότσαλα στα γαλαζοπράσινα νερά.  Αυτές χαίρονται πιο πολύ αυτόν τον παράξενο ανοιξιάτικο Ιούνιο. 

(Κυλίστε την σελίδα πιο κάτω για να διαβάσετε περισσότερες ενημερώσεις)