ΣΥΜΗ

ΣΥΜΗ
Νοσταλγία για το καλοκαίρι

Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΔΟ

Έκτακτο ρεπορτάζ από την ειδική ανταποκρίτρια στο νησί Άννα Νάταρ

Ρόδος.  Το ραντεβού με τον πελάτη τελείωσε.  Αν σωθεί ποτέ αυτός με την ξεροκεφαλιά του, εμένα να μη με λένε Άννα.  Επειδή, όμως, είναι Δωδεκανήσιος και ευγενής με καλεί για ποτό το βράδυ.

Η γνώση μου για την πόλη της Ρόδου με διαψεύδει.  Με σιγουριά περπατώ να βρω το Casa La Femme χωρίς να ζητήσω πολλές οδηγίες.  Σε λίγο είναι ξεκάθαρο:  Έχω χαθεί.  Αντί για το Casa La Femme, βρίσκομαι σε έναν πεζόδρομο με δυνατά φώτα και μπουρδουκλωμένες μουσικές.  Καταστήματα με εκκεντρικά παπούτσια, μανικιούρ-πεντικιούρ, σουβενίρς με το «κιλό», ανοικτά αν και η ώρα είναι προχωρημένη.  Εστιατόρια με ονόματα όπως «Napoleon», «Chinese burger» (Chinese burger? Απορώ), Scallinis, Antique, το καθένα με έναν κράχτη και ζωντανή μουσική.  Σινάτρα, Ελληνική μουσική, μουσική latin.  Κάθε εστιατόριο και ορχήστρα.  Τώρα βρήκα μια σειρά από Norsken bar.  Να πω ότι νιώθω καλύτερα, ψέματα θα πω.

Ο δρόμος είναι η Νικηφόρου Μανδηλαρά.  Σίγουρα τρίζουν τα κόκαλά του.  Που να φαντατζόταν ο Μανδηλαράς ότι μετά τον ΑΣΠΙΔΑ και τη δολοφονία του (σίγουρα από ασφαλίτες την άγρια εποχή του 1964) θα κατέληγε να φιλοξενεί σε έναν – προς τιμήν του δρόμο – Ρούσους, Νορβηγούς, Εγγλέζους και όλες τις άλλες φυλές του Ισραήλ συνωστισμένους σε λίγους δρόμους.

Στρίβω στον πρώτο δρόμο, στην προσπάθεια να ξαναβρώ τον προσανατολισμό μου. Έτσι ήταν η Ρόδος πάντα?  Οι πιο πρόσφατες εικόνες που έχω είναι Αεροδρόμιο-McDonalds-Mediterranean-McDonalds-Αγορά-McDonalds–Αεροδρόμιο.  Οι παλαιότερες από άλλες δεκαετίες πολύ διαφορετικές.  Βρίσκω κάτι πιο ελληνικό με Έλληνες θαμώνες, ΕΡΓΟΝ, Ελληνικόν Μεζεδοπαντοπωλείον.  Δείχνει περιποιημένο σαν παντοπωλείο, αλλά πουλά τις γεύσεις του.  Γρήγορα βρίσκω και το Casa La Femme τελικά.  Έχω φτάσει τελευταία αλλά όχι ιδρωμένη γιατί έχει σηκώσει αέρα που διαλύει την απογευματινή υγρασία.

Αν, Σύμη, καταντίσεις έτσι, θα λογαριαστείς μαζί μου.


Υ.Γ.:  Το Casa La Femmebar restaurant – για τους Ροδίτες άδειο  Σάββατο βράδυ.


Άννα Νάταρ – Αννα Ναταρ – Anna  Natar

(Κυλίστε τη σελίδα πιο κάτω για περισσότερες ενημερώσεις)

1 σχόλιο:

  1. Απο καποιες δεκαετιες πισω,θυμαμαι οτι στο κεντρο ειχε πολλους
    τουριστες αλλα οχι μπαχαλο. Συνηθως αυτα γινονταν εκτος πολεως

    ΑπάντησηΔιαγραφή