ΚΑΤΙ ΤΗΣ ΕΛΕΙΠΕ

Άλλος είναι εξαρτημένος από το τσιγάρο κι άλλος από το ποτό.  Άλλοι είναι εξαρτημένοι από επιβλαβέστερες συνήθειες.  Άλλοι είναι εξαρτημένοι από ανώδυνες συνήθειες, δεν ενοχλούν τους άλλους, δεν βλάπτουν τον εαυτό τους.  Υποψιαζόμουν τη δική μου εξάρτηση αλλά την επιβεβαίωσα όταν βρέθηκα «αυτοεξόριστη» γιατί «έτσι ήθελα» σε ένα νησί που το ήξερα ήρεμο και αθώο.  Ταξίδεψα σε αέρα και θάλασσα.  Ψάχνοντας για ηρεμία και αθωότητα.  Ένα νησί με την ήρεμη θάλασσα και τους αθώους ψαράδες. Μια υπόσχεση εδώ και πολλά χρόνια.

Από τις πρώτες ημέρες άρχισε κάτι να μου λείπει.  Ναι, κάτι μου έλειπε.  Τα συμπτώματα ήταν σύντομες ταχυπαλμίες και αδυναμία εστίασης σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας.  Το χέρι κρατούσε το κινητό, όπως ο θεριακλής καπνιστής το πακέτο τσιγάρων.  Τα δάκτυλα έπαιζαν με την οθόνη και τα κουμπιά πλοήγησης σαν να ήταν αναπτήρας. Ένα πράμα μου έλειπε:  η παρέα του ραδιοφώνου.  Κυρίως μου έλειψε εκείνο το γλυκό ξύπνημα από τις έξι ως τις οκτώ με έναν σκέτο καφέ.  Και εκείνη η άλλη συντροφιά, μέσα στο αυτοκίνητο διασχίζοντας τους δρόμους της Αθήνας από τις οκτώ ως τις δέκα.

Πεθύμησα τις αντιρρήσεις που πρόβαλα στους δημοσιογράφους κι ας μη με άκουγαν.  Έβρισκα τις ισορροπίες που κρατούσαν μεταξύ τους για αντικειμενική ενημέρωση.  Θυμήθηκα τα μηνύματα που έστελνα που και που για να δώσω το «παρών» και να ξέρουν οι ραδιοφωνικοί μου φίλοι ότι είμαι εκεί.  Γελούσα πολλές φορές μόνη μου, αδιαφορώντας για τα ερωτηματικά βλέμματα από τους άλλους οδηγούς.  Μου έλειψαν ακόμα και τα ενδιάμεσα διαλείμματα για ειδήσεις, για να ξέρω τι μου γίνεται μέσα στην ημέρα και οι σύντομες διαφημίσεις για να αναγνωρίζω ότι είναι και τέταρτο ή παρά τέταρτο, για να προσδιορίζω τα ραντεβού της ημέρας.

Άντε!  Να γυρίσω στην Αθήνα να μπω σε αθηναϊκούς ρυθμούς γύρω από τον βασικό άξονα:  Το ραδιόφωνο.

(Αφιερωμένο ειδικά στις «Πρωινές Διαδρομές Αδαμόπουλος Ξενάκης» και στο «Σεμνά και Ταπεινά Κακούσης Πετρόπουλος» στον ΒΗΜΑ FM 99,5)

(Κυλίστε τη σελίδα πιο κάτω για να διαβάσετε περισσότερες ενημερώσεις)