ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

Χρώματα, μουσικές και χορός.  Χάνομαι ανάμεσα σε άγνωστους

ή μήπως γνωστούς που δεν αναγνωρίζω μέσα από τη μασκαράτα τους?

Σάμπως αναγνώριζα τους γνωστούς

και με τη μασκαράτα της καθημερινότητας?

Ποιοι είναι πραγματικά?  Τι κρύβει το χαμόγελο?

Κρύβει θλίψη, μίσος, φιλοδοξία, εγωπάθεια, απομόνωση, βλακεία, φόβο?

Ώρες-ώρες βγαίνει η μάσκα κατά λάθος

και βλέπω το πραγματικό πρόσωπο.

Τρομάζω!  Δεν εκπλήσσομαι – τρομάζω!

Τα χρόνια έχουν περάσει κι όμως ακόμα δεν έχω συνηθίσει.

Με τρομάζει αυτό που κρύβει ο καθένας μας.

Παλιά δεν τρόμαζα γιατί δεν καταλάβαινα ότι κάτι κρυβόταν.

Όταν το κατάλαβα πριν έξι χρόνια τρόμαξα κι από τότε τρομάζω συνέχεια όπως τρόμαζα μικρή και φοβόμουν τις μουτσούνες του καρναβαλιού.

Τότε τρόμαζα με τις μάσκες

τώρα τρομάζω με αυτό που κρύβεται πίσω από τη μάσκα.

Το καρναβάλι είναι η γιορτή του φόβου.

Τα χρώματα, οι μουσικές και ο χορός είναι τα πέπλα που κρύβουν το φόβο.

(Από τη συλλογή «Θέλεις να σβήσεις του πόνου τις στάχτες»-γραμμένο το 2006)